Și mi-e foame de tine. Și mi-e sete de tine ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Yannis Ritsos, ”Ești așa frumoasă… – Come sei bella…- Τι όμορφη που είσαι.”

Ești așa de frumoasă. Splendoarea ta mă înspăimântă. Mi-e foame de tine. Mi-e sete de tine.

Te rog: ascunde-te; să nu te vadă nimeni; doar eu; acoperă-te

din vârful picioarelor până la păr cu un negru văl transparent

stropit de suspinul de argint al lunilor primăverii.

Porii tăi emană

vocale, consoane ale dorinței; se legă cuvinte secrete; erupții trandafirii din actul iubirii.

Voalul tău se umflă, străluce

peste orașul înnoptat cu micile-i baruri, cu tavernele lui de pe mare;

farmacia de noapte-i iluminată de verzi proiectoare,

o sferă de sticlă arată-n rapidă rotire peisaje ale pământului.

Un bețivan se încurcă în pala adusă de mireasma trupului tău. Nu pleca. Nu pleca.

Așa de reală, așa de vagă. Un taur de piatră sare din iarba uscată de pe fronton.

Goală – o femeie urcă pe scara de lemn

c-un vas cu apă caldă. Aburul i-ascunde chipul. Sus în văzduh

un elicopter de patrulă bâzâie pe undeva. Ai grijă. Te vor.

Pe tine te caută.

Ascunde-te-n brațele mele cât mai adânc. Crește neîncetat blana păturii roșii care ne acoperă,

pătura pare-o ursoaică gravidă. Și sub ursoaica roșie

noi ne iubim, la nesfârșit ne iubim, deasupra de vremi, deasupra de moarte,

într-o unire unică universală.

Ești așa de frumoasă. Splendoarea ta mă înspăimântă.

Și mi-e foame de tine. Și mi-e sete de tine. Și te implor: ascunde-te.

-traducere de Catalina Franco-

_________________________________

Come sei bella. La tua bellezza mi spaventa. Ho fame di te. Ho sete di te.

Ti supplico: nasconditi; renditi invisibile a tutti; visibile solo a me; coperta

dalle punte dei piedi ai capelli da un velo nero trasparente

screziato dei sospiri d’argento di lune primaverili. I tuoi pori emettono

vocali, consonanti di desiderio; si articolano parole segrete;

eruzioni rosa dall’atto dell’amore. Il tuo velo si gonfia, splende

sulla città annottata coi bar fiochi, le osterie sul mare;

la farmacia notturna illuminata da proiettori verdi, una sfera di vetro

rotea velocemente mostrando paesaggi della terra. L’ubriaco barcolla

in una bufera portata dal respiro del tuo corpo. Non andare. Non andare.

Così materiale e inafferrabile. Un toro di pietra

salta sull’erba secca dal frontone. Una donna nuda sale la scala di legno

con una bacinella d’acqua calda. Il vapore le nasconde il viso. Alto nell’aria

un elicottero in perlustrazione ronza in un punto indefinito. Mettiti in salvo.

Cercano te. Nasconditi più in fondo tra le mie braccia. Il pelo

della coperta rossa che ci copre cresce incessantemente,

diventa un’orsa incinta la coperta. E sotto l’orsa rossa

ci amiamo infinitamente, oltre il tempo e oltre la morte,

in un’unica unione universale. Come sei bella. La tua bellezza mi spaventa.

E ho fame di te. E ho sete di te. E ti supplico: nasconditi.

____________________________

-Traduzione di Nicola Crocetti

Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω.

Σου δέομαι: κρύψου· γίνε αόρατη για όλους· ορατή μόνο σ᾿ εμένα· καλυμμένη

απ’ τα μαλλιά ως τα νύχια των ποδιών με σκοτεινό διάφανο πέπλο

διάστικτο απ’ τους ασημένιους στεναγμούς εαρινών φεγγαριών. Οι πόροι σου εκπέμπουν

φωνήεντα, σύμφωνα ιμερόεντα· αρθρώνονται απόρρητες λέξεις·

τριανταφυλλιές εκρήξεις απ’ την πράξη του έρωτα. Το πέπλο σου ογκώνεται, λάμπει

πάνω απ’ τη νυχτωμένη πόλη με τα ημίφωτα μπαρ,

τα ναυτικά οινομαγειρεία·

πράσινοι προβολείς φωτίζουνε το διανυκτερεύον φαρμακείο· μια γυάλινη σφαίρα

περιστρέφεται γρήγορα δείχνοντας τοπία της υδρογείου. Ο μεθυσμένος τρεκλίζει

σε μια τρικυμία φυσημένη απ’ την αναπνοή του σώματός σου. Μη φεύγεις. Μη φεύγεις.

Τόσο υλική, τόσο άπιαστη. Ένας πέτρινος ταύρος

πηδάει απ᾿ το αέτωμα στα ξερά χόρτα. Μια γυμνή γυναίκα ανεβαίνει την ξύλινη σκάλα

κρατώντας μια λεκάνη με ζεστό νερό. Ο ατμός τής κρύβει το πρόσωπο. Ψηλά στον αέρα

ένα ανιχνευτικό ελικόπτερο βομβίζει σε αόριστα σημεία. Φυλάξου.

Εσένα ζητούν. Κρύψου βαθύτερα στα χέρια μου. Το τρίχωμα

της κόκκινης κουβέρτας που μας σκέπει, διαρκώς μεγαλώνει

γίνεται μια έγκυος αρκούδα η κουβέρτα. Κάτω απ’ την κόκκινη αρκούδα

ερωτευόμαστε απέραντα, πέρα απ᾿ το χρόνο κι απ’ το θάνατο πέρα,

σε μια μοναχική, παγκόσμιαν ένωση. Τι όμορφη που είσαι. Η ομορφιά σου με τρομάζει.