Konstantinos Kavafis – intr-un fel – poemul testamentar –

De fapt, s-a exprimat opinia că această poezie este cea mai disperată voce care a emanat vreodată de pe buzele umane.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Konstantinos Kavafis, ,,Orașul – Η πόλις”

Spuneai: „Mă voi duce pe alt pământ, pe o altă mare.

Și voi afla un oraș mai bun ca acesta.

Orice strădanie a mea a fost sortită la condamnare,

iar inima mea-i îngropată ca un om mort.

Cât timp mintea mea va rămâne-n ruina asta?

Oriunde caut cu ochii, oriunde mă uit nu văd

decât negrele dărâmături ale vieții mele aici,

unde am jefuit și distrus și-am trăit un amar de ani.”

Nu vei găsi locuri noi, nu vei găsi alte mări.

Orașul te va urma peste tot. Te vei întoarce

pe aceleași străzi. Și vei îmbătrâni în aceleași

cvartale, și vei albi în aceleași case. Mereu

ai s-ajungi în orașul de-aici. Nu nădăjdui

la alte locuri. Nu e pentru tine vreo navă, și

nu e nici altă cale. Fiindcă aici, în cuibul ăsta mic,

ți-ai irosit viața, la fel ți-ai pierde-o în toată lumea.

-traducere de Catalina Franco-

_____________________________

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα. Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλύτερη από αυτή. Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή· κι είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμμένη.

Ο νους μου ώς πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει. Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ, που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θά βρεις άλλες θάλασσες.

Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς· και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις. Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις — δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.

Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κόχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.