Yiannis Ritsos, ”Decolorare – Scolorimento – Ἀποχρωματισμός”

Cu cât trece timpul, cu atât crește marea.

Și totodată își pierde culorile.

Iar și iar se sparg valuri. Ancore fără număr

se ruginesc pe uscat. Ceea ce numeam

libertate nu era oare pierdere? Și nu e

oare nu singurul nostru câștig? Fără de

pierdere nu este nici câștig. Nimic. Doar

luminile de la vamă și doar tavernele stinse.

Sub noaptea cu stelele-i false.

-traducere de Catalina Franco-

______________________________

Χρόνο τό χρόνο μεγεθύνεται ἡ θάλασσα.

Χάνει ταυτόχρονα τά χρώματά της.

Τά σϰοινιά ϰόβονται ἕνα ἕνα. Πλῆθος ἄγϰυρες

σϰοοριάζουν στή στεριά. Αὐτο πού ὀνομάζουμε

ἐλευθερία, μήπως ἧταν ἡ ἀπώλεια; Καί μήπως

ἡ ἀπώλεια τό μόνο ϰέρδος Ὕστερα

οὔτε ἀπώλεια οὔτε ϰέρδος. Τίποτα. Τά φῶτα

τοῦ τελωνείοο ϰαί τῆς ναυτιϰῆς ταβέρνας ἔσβησαν.

Μονάχα ἡ νύχτα μέ τά ϰάλπιϰα ἄστρα της.

**