Nu știam dacă următoarea
N-o fi ultimul centimetru, –
Asta-mi dădu acel mers nesigur
De unii numit experiență.
__________________
-traducere de Catalina Franco-
__________________

Avanzavo di asse in asse
con lentezza e cautela
sentivo le stelle imtorno al capo
il mare intorno ai piedi.
Non sapevo se il successivo
sarebbe stato l’ultimo pollice –
ciò mi conferiva quell’andatura precaria
che alcuni chiamano esperienza.

_________________________
I stepped from plank to plank
So slow and cautiously;
The stars about my head I felt,
About my feet the sea.

I knew not but the next
Would be my final inch,—
This gave me that precarious gait
Some call experience.

Nimeni nu știa, numai caietul alb
văzuse că eu stinsesem lumina,
aprinsă spre-a naște cuvintele, –
fără de ele n-as fi dorit a muri.

Suferisem atât! Eram la capătul
chinurilor! Nici un cuvânt nu spuse.
Era doar sufletul fraged,
în căutarea unei alte vârste.

Am început să trăiesc, am trăit mult.
Dar din ziua aceea chin pe pământ
numesc numai ce n-am cântat;
binecuvântare numesc orice altceva.

_____________________
-traducere de Catalina Franco-
_____________________
Un giorno, dondolando sull’orlo
di tutto ciò che è, avvertii nel corpo
la presenza di un’ombra irreparabile
che spingeva altrove la mia vita.

Nessuno lo sapeva, solo il quaderno
bianco si era accorto che avevo spento
le candele, accese per crear parole:
senza di loro non mi dispiaceva morire.

Soffrivo tanto! Tanto m’avvicinai
alla fine dei tormenti! Non dissi una parola.
Era l’anima, ancora debole,
che cercava un’altra età.

Mi misi a vivere, e vivrò a lungo.
Da quel giorno chiamo tormento
terreno solo ciò che non ho cantato;
il resto lo chiamo beatitudine.
____________________________

Однажды, покачнувшись на краю
всего, что есть, я ощутила в теле
присутствие непоправимой тени,
куда-то прочь теснившей жизнь мою.

Никто не знал, лишь белая тетрадь
заметила, что я задула свечи,
зажженные для сотворенья речи, –
без них я не желала умирать.

Так мучилась! Так близко подошла
к скончанью мук! Не молвила ни слова.
А это просто возраста иного
искала неокрепшая душа.

Я стала жить и долго прожилу –
Но с той поры я мукою земною
зову лишь то, что не воспето мною,
все прочее – блаженством я зову.
___________
Van Gogh, ”Biblia”